Het jeugdorkest, de fanfare en de twirlinggroepen van De Kriich verzorgden donderdagavond een zomeroptreden op het schoolplein van De Twamêster.

De Kriich Wergea - "Ik vind dit een leuk idee. Het is de eerste keer dat we met de hele vereniging op een plein optreden", zegt dirigente Mariska Postma (Heerenveen). Het jeugdorkest, de fanfare en de twirlinggroepen van De Kriich verzorgden donderdagavond een zomeroptreden op het schoolplein van De Twamêster. Hon­derd belangstellenden kwamen af op de verrichtingen van twirlsters en muzikanten.

Terwijl grijze wolken dreigend samenpakten boven het schoolplein beten de pas sinds negen maanden twirlende meisjes van de B- en C-groep de spits af. Gehuld in wit club-t-shirt en blauwe of zwarte tight en op sportschoenen de­monstreerden deze veertien jon­ge sportsters op de ook al grijze stoeptegels een warming-up op muziek (Body to Body). Twirlen, of baton twirlen zoals het officieel heet, is een combinatie van allerlei dansvormen, gymnas­tiek en het draaien met de baton (stok).

Drie leden van het A-team gaven een baton-demonstratie. Marit, Demi en Lisa, in rood hemdje en zwart met rode trainingsbroek, lieten in dit technische onderdeel op verplichte muziek tegelijkertijd elk hun eigen individuele oefening zien. In het eerste shownummer van de avond vertoonden de acht meisjes van de B-groep hun kunsten op Zuid-Amerikaanse ritmes. De twirlsters deden allemaal de zelfde sier­lijke dingen met hun lijf en baton. Vijf oudere en verder gevorderde meiden vormen samen het A-team. Een van hen, Hilde, vorig jaar deelneemster aan de Nederlandse Kampioenschappen gaf solo een demonstratie twirling. En het vol­ledige A-team liet op de muziek van Gloria onder meer zien hoe de in de lucht geworpen batons door een ander opgevangen werden. Het publiek beloonde dit kunststukje met een daverend applaus. De zes twirlsters van de B-ploeg showden een dancetwirl op Should I do it? Tot slot voerden de A's een dancetwirl uit op Beach Baby.

Beitske Zwerver, inmiddels een jaar trainster-coach in Wergea: "Na een periode met maar heel weinig leden hebben we weer drie ploegen en kunnen we teams vor­men. Voor wedstrijden moet een team minstens uit vijf personen bestaan. Deze A-meiden hebben eerder wel aan twirling gedaan, eerst bij de vereniging en later ging ieder haar eigen gang. " Beitske be­dreef zelf jarenlang het twirlen. Vanwege werk en kinderen stopte

Jeugdleden in actie tijdens het zo meroptreden van De Kriich. (Foto: Pier van der Heide).

ze op een gegeven moment met die artistieke sport. "Maar ik heb mijn batons altijd gehouden." Ze kreeg een telefoontje of ze bij De Kriich wat wilde doen. "Laat ik het maar gewoon proberen", dacht ze, "dan zie ik wel hoe het gaat. En ik vind het echt hartstikke leuk om te doen." Ze is een manusje van alles. Behalve elke groep wekelijks een uur trainen zoekt ze de muziek uit voor de dansoefeningen, waarbij de muziekkeus vrij is. Bij de tech­nische nummer is de muziek voor­geschreven. "Dat scheelt mij weer in muziek selecteren." Ze stelt bijvoorbeeld ook de routi­nes, de volgorde van de elementen in oefeningen samen. De handelin­gen met de baton, de choreografie en de muziekkeuze dienen goed bij elkaar te passen en één vloeiend geheel te vormen. Bij optredens en wedstrijden doet ze ook de make-up en het haar van de meisjes. En fungeert als taxi­chauffeur als en ploeg elders acte de présence geeft. Kortom, ze doet eigenlijk alles voor de twirlsters. Baton-twirling vindt haar oor­sprong op de Samoa-eilanden en is ontwikkeld uit een vechtsport waarbij men ingewikkelde bewe­gingen maakte met stokken dié men batons noemt. In de theaters van Noord-Amerika werd dit volksgebruik opgevoerd en kreeg steeds meer belangstelling.

Het basisprincipe was dat de ba­tons gedraaid werden waardoor het de Engelse naam twirling mee kreeg. Een en ander werd verder ontwikkeld en ging steeds meer de sportieve kant op. Doordat het twirlen ingevoerd werd bij de leider van een 'Marching-band', die met zijn dirigeerstok enkele twirls uitvoerde ontstond de majorette. Europa maakte hier kennis mee door een gastoptreden. In Nederland werd het twirlen als sport in 1975 geïntroduceerd door een Amerikaanse docent. Vandaar dat alle namen van twirls (draaien) Engelse namen zijn.

De Kriich heeft sinds begin dit jaar twee onderdelen: een fanfare en twirlen; eerder maakte ook nog een drumband deel uit van de ver­eniging. Na het twirlen nam Mariska Post­ma haar dirigeerstokje ter hand. Onder haar leiding speelden de dertien jonge koperblazers en een door een meer ervaren oudere collega ondersteunde slagwerker van het jeugdorkest zes stukken. Op vier bugels, twee trompetten, een bas, een bariton, twee alt­saxofoons en een drumstel bracht het talentvolle gezelschap een af­wisselend repertoire ten gehore. Gestart werd met Power Rock. House of Dance was het slotstuk. Daar tussenin vertolkte het korps Rock with Bach, Israëlische volks­liedjes, delen uit Animal Kingdom, het thema uit de film Flodder. De jeugdige muzikanten speelden en­thousiast en vol overgave. Dat het gezelschap zo nu en dan een steek­je liet vallen in een overwegend goed uitgevoerd concert is niet erg. Deze talenten deden ervaring op in het spelen voor publiek.

Het 25-koppige A-orkest bracht een al een even gevarieerd pro­gramma. Deze fanfare klonk don­derdagavond als een klok. Jam­mer dat veel toeschouwers na het twirlen al huiswaarts keerden. Geopend werd met Freeliner van Darrol Barry. Na Columbus speel­de men Sway uit de film Shall we Dance', gevolgd door het door Jacob de Haan gecomponeerde Fresena. Lord of the Dance werd ge­volgd door Girl, voor velen bekend van Anouk. Ennio Moricone's The Italian Western, het alom bekende Big Spender (vertolkt door onder andere Peggy Lee, Shirley McLane en Shirley Bassey) en tot slot Pirates of the Caribbean. Stuk voor stuk goed in het gehoor liggende en meestal bekende nummers uit diverse genres.

De weergoden waren de twirlsters en muzikanten donderdagavond goed gezind. Het bleef droog tij­dens het zomeroptreden van De Kriich.

(bron: Mid Fieslander dinsdag 26 juni 2007 wmm)