De appel valt nooit ver van de boom. Eertijds had ik duiven. Witte sierduiven. In hetzelfde hok achter ons huis wordt alweer een paar jaar gekoerd. Junior kreeg een viertal van zijn stageadres, van de Grote Kunstenaar uit Easterwierrum. Het stel woont bij de konijnen ‘op zolder’, wordt gekoesterd en dijt alsmaar uit. Ik vernuiver mij nog altoos kostelijk over de bewoners van onze duiventil. Aparte, eigenwijze vogels zijn het.

Meer lezen over jonge duiven (wel zo ongeveer de lelijkste schepselen van moeder natuur), de ‘duivendouche’ en ‘duivenemancipatie’ en wil je weten waarom de duif symbool voor vrede is? Kijk dan verder op de site van de bistedokter!